Recensie Frans Lander
Winterlandschap bij Kamerik is werkelijk meesterlijk geschilderd: een verstilde natuur, heel ruimtelijk met een opvallend hoge horizon. Je voelt de winterse kou. Hier weet Tineke met heel weinig middelen, met weinig kleuren, maar met veen nuances en bijna grafische accenten in de verf een ijzingwekkend winterlandschap te schilderen. Schilderkunstig gezien een technisch hoogstandje.
Dat geld ook voor het Wad bij Ameland. Wat een schitterende compositie, een geweldig perspectief onder een hoge hemel. Hier wordt met weinig middelen, met enkele warme terra-achtige kleuren de ziel van een verstild landschap weergegeven.
Dat ruimtelijke vinden we ook terug in het zomerse Pikmeer, Friesland, met zíjn zinderende wolkenlucht waarachter je de zon vermoed en het Bosmeertje. een heerlijk brutaal doek door de gewaagde zomerse compositie van kleurrijke bomen die zicht bieden op het blauwe bosmeertje.
Maar Tineke kan meer: ze schildert ook stillevens. Drie bloemenstillevens hangen naast elkaar, elk met een geheel eigen sfeer en uitstraling. Delphinium is een geraffineerde compositie in blauw-wit met enkele groene accenten, een boeket fris als een ochtendbriesje. Daarnaast De groene vaas een juweeltje van een bloemstilleven:
wat een gewaagd coloriet, wat een felle rode kleuren van de pioenrozen en het rode tafelkleed. En dan is er Bloemenpracht, een zeer gevarieerd doek als een overdonderende waterval van bloemen en kleuren.
Alleen deze drie zijn al een bezoek aan de tentoonstelling waard. En nu moet ik toch de interessante portretten vermelden, zoals The day after, een uitgezakte vrouw wellicht met een kater na het feest, dat in de felle, spontane kleuren nog na dreunt in het doek.. Daarnaast een heel sereen portret De blauwe hoed, heel sierlijk komt deze vrouw op ons af tegen een heel gewaagd geschilderd decor.
Het contrast met het schilderij zonder titel daarnaast kon niet groter zijn. Hier een ingetogen, dromerig portret in een bijna vormloze jas in bruine tinten.
Het portret van de vorig jaar overleden schilder Ido Vundering uit Zegveld is daarentegen heel scherp getekend in harde contrasten door de donkerblauwe achtergrond. Heel boeiend hoe Tineke het halve lichaam van Ido slechts enkele contouren geeft en verder niet invult, zoals de Franse schilder Louis David deed met een beroemde jeugdportret van Napoleon.
In het portret van de Muzikant wordt meesterlijk vooral een jazzy sfeer opgeroepen in een zeer vrij geschilderd doek.
Ik laat de kleine doeken, in de gang naar de grote zaal, en de interessante doeken met gewaagde havengezichten en de merkwaardige Petruskerk, allen ook zeer de moeite waard, hier onbesproken maar mag de vijf grote doeken met koeien niet vergeten te noemen.
Wat een feest voor het oog, deze zozeer verschillende magistrale doeken nabij de liften. Ieder doek heeft zijn geheel eigen sfeer. Samen is een betoverend ingetogen doek in blauwe kleuren van twee koeien die duidelijk maatjes zijn.
Koeien in de avondzon stralen door het gebruik van rode blauw-paarse kleuren een heel andere sfeer uit. Het doek is ondanks de vele koeien rustig en ingetogen, zelfs een beetje dansant en meditatief.
Dat kun je van de Koe in de boomgaard niet zeggen. Wat een heerlijk brutaal en indringend portret van een koe, zo dichtbij dat hij ons bijna kan ruiken.
In Koeien in de zomer zit vooral vaart...het is alsof de koeien stampend op ons afkomen. Wat een beweging en wat een geraffineerd kleurgebruik met die felrode ondergrond.
Daarentegen zijn de koeien In de polder veel traditioneler een natuurgetrouw geschilderd, maar met een meesterhand.
In de vitrine valt keramisch werk in verschillende technieken van Conny de Vroomen te bewonderen.
Kortom loop eens binnen in ons ziekenhuis en geniet van de daar tentoongestelde kunst.
Frans Lander (tentoonstellingscommissie Sint Antoniusziekenhuis Woerden)
